Onze laatste week in Armenie
Blijf op de hoogte en volg Marly en Tonny
28 Juli 2012 | Armenië, Jerevan
Onze laatste week in Armenië is alweer aangebroken. Tijd om de laatste souvenirs in te slaan, laatste paardrijlessen te nemen, onze Youthpass (europees erkend certificaat voor het leerproces van internationaal vrijwilligerswerk) op te pikken en uiteraard gedag te zeggen tegen al die bijzondere mensen die we hier de afgelopen maanden ontmoet hebben. Na 6 maanden Armenië kunnen we wel concluderen dat dit land met zijn afwisselende, prachtige natuur en de warmheid en gastvrijheid van mensen ons hart gestolen heeft. We zullen het zeker missen!
De afgelopen weken hebben we lekker van onze vrije tijd kunnen genieten. We zijn dan wederom weer gaan reizen en hebben onder andere een bezoek gebracht aan Nagorno Karbakh. Even een stukje geschiedenis. Nagorno Karabakh is een internationaal onerkend land, gelegen in het zuiden van de Kaukasus. In het verleden is er veel om dit gebied gevochten tussen Armenië en Azerbeidjaan, en nog steeds vallen er maandelijks aan de landsgrenzen doden en gewonden. Dit omdat Stalin in sovjettijden besloot het gebied aan Azerbeidjaan te geven, terwijl er veel Armenen wonen. In het oude Armeense rijk was dit namelijk de provincie Artsakh, zoals het nu nog in de volksmond genoemd wordt. Na het uiteenvallen van de Sovjet Unie brak er oorlog uit. Nagorno Karabakh is sinds 1992 onafhankelijk.
Een 7 uur lange rit bracht ons naar Stepanakert, de hoofdstad van Nagorno Karabakh. Na een nachtje doorslapen brachten we in de ochtend een bezoek aan het Gandzasar klooster. We reden door een prachtig berglandschap om op een mooie berg het klooster te vinden. Terug naar het hotel en terug naar Stepanakert gelift. Na wat gegeten te hebben liepen we wat door de straten van Stepanakert en liepen we Sasoen tegen het lijf (niet te mixen met Zazoe van de Lion King). Meteen nodigde hij ons uit om een kopje thee te drinken in zijn huis. Bij thee bleef het niet alleen. Uiteraard werden we weer overspoeld met eten en wodka. Na enkele uren met elkaar gekletst te hebben wilde hij ons wel rondleiden in Shushi.
Shushi was in het verleden een grote belangrijke stad voor kunst en cultuur. Zowel voor Armenen als voor Azeri’s, echter heeft de stad veel geleden van de oorlog. Veel is er verwoest, maar heropbouw staat momenteel hoog in het vaandel. Sasoen bracht ons naar de mooiste plekken van Shushi, en bracht ons langs beschadigde gebouwen zoals de moskeeën, een museum en huizen. Uiteindelijk brachten we een bezoek aan een typisch Armeens gezin. Bij binnenkomst waren we nogal geschokt. Het huis was kaal, muren waren niet dicht gemetseld, en kleding was kapot. Maar toch waren de bewoners vol vreugde en ontvingen ons met open armen. Na wat handspelletjes met de kinderen werden alle stoelen verzameld en aten we gezamenlijk aan een geïmproviseerde eettafel een diner. Wederom stonden we versteld van de gastvrijheid van dit ‘arme gezin’. ‘Liever zetten ze vandaag alles op tafel, morgen is morgen’.
Na een geslaagde trip keerde we terug naar Jerevan om vervolgens na een dagje rust weer door te reizen naar Tbilisi in Georgië. Met onze Spaanse vrienden reisde we van Tbilisi naar Kazbeghi, een dorpje in het noorden van Georgië, dicht bij de Russische grens, midden in de hoge Kaukasus. Na een wandeltocht naar de Tsminda Sameba kerk, hoog gelegen op een berg waar het overigens erg koud was, overnachtten we bij een Georgisch gezin. Na een mislukte poging tot paardrijden in de natuur, keerden we de volgende dag terug naar Tbilisi waar we hoopte de nachttrein naar Batumi (aan de zwarte zee) te kunnen nemen. Deze was echter vol dus plakte we er nog een dagje Tbilisi aan vast waarin we een bezoek brachten aan Mtskheta (voormalige hoofdstad van oost Georgië, en nog steeds het spirituele centrum van Georgië). Na ook het bierfestival in Tbilisi meegepikt te hebben, zijn we zondag dan eindelijk per trein naar Batumi vertrokken. In Batumi hebben we heerlijk gerelaxt en gezwommen in de zwarte zee. Het kwik was inmiddels gestegen naar een graad of 40 tot 45 en zelfs het water bereikte een temperatuur van rond de 29 graden.
Ook in Jerevan bereiken we momenteel top temperaturen met gemiddeld 40 graden overdag en ‘s nachts rond de 30 graden! Zweten geblazen dus. Maar we genieten nog even in volle teugen.
We zijn van plan nog het meer Sevan te bezoeken om wat af te koelen, en verder vooral afscheid nemen en inpakken…
De afgelopen weken hebben we lekker van onze vrije tijd kunnen genieten. We zijn dan wederom weer gaan reizen en hebben onder andere een bezoek gebracht aan Nagorno Karbakh. Even een stukje geschiedenis. Nagorno Karabakh is een internationaal onerkend land, gelegen in het zuiden van de Kaukasus. In het verleden is er veel om dit gebied gevochten tussen Armenië en Azerbeidjaan, en nog steeds vallen er maandelijks aan de landsgrenzen doden en gewonden. Dit omdat Stalin in sovjettijden besloot het gebied aan Azerbeidjaan te geven, terwijl er veel Armenen wonen. In het oude Armeense rijk was dit namelijk de provincie Artsakh, zoals het nu nog in de volksmond genoemd wordt. Na het uiteenvallen van de Sovjet Unie brak er oorlog uit. Nagorno Karabakh is sinds 1992 onafhankelijk.
Een 7 uur lange rit bracht ons naar Stepanakert, de hoofdstad van Nagorno Karabakh. Na een nachtje doorslapen brachten we in de ochtend een bezoek aan het Gandzasar klooster. We reden door een prachtig berglandschap om op een mooie berg het klooster te vinden. Terug naar het hotel en terug naar Stepanakert gelift. Na wat gegeten te hebben liepen we wat door de straten van Stepanakert en liepen we Sasoen tegen het lijf (niet te mixen met Zazoe van de Lion King). Meteen nodigde hij ons uit om een kopje thee te drinken in zijn huis. Bij thee bleef het niet alleen. Uiteraard werden we weer overspoeld met eten en wodka. Na enkele uren met elkaar gekletst te hebben wilde hij ons wel rondleiden in Shushi.
Shushi was in het verleden een grote belangrijke stad voor kunst en cultuur. Zowel voor Armenen als voor Azeri’s, echter heeft de stad veel geleden van de oorlog. Veel is er verwoest, maar heropbouw staat momenteel hoog in het vaandel. Sasoen bracht ons naar de mooiste plekken van Shushi, en bracht ons langs beschadigde gebouwen zoals de moskeeën, een museum en huizen. Uiteindelijk brachten we een bezoek aan een typisch Armeens gezin. Bij binnenkomst waren we nogal geschokt. Het huis was kaal, muren waren niet dicht gemetseld, en kleding was kapot. Maar toch waren de bewoners vol vreugde en ontvingen ons met open armen. Na wat handspelletjes met de kinderen werden alle stoelen verzameld en aten we gezamenlijk aan een geïmproviseerde eettafel een diner. Wederom stonden we versteld van de gastvrijheid van dit ‘arme gezin’. ‘Liever zetten ze vandaag alles op tafel, morgen is morgen’.
Na een geslaagde trip keerde we terug naar Jerevan om vervolgens na een dagje rust weer door te reizen naar Tbilisi in Georgië. Met onze Spaanse vrienden reisde we van Tbilisi naar Kazbeghi, een dorpje in het noorden van Georgië, dicht bij de Russische grens, midden in de hoge Kaukasus. Na een wandeltocht naar de Tsminda Sameba kerk, hoog gelegen op een berg waar het overigens erg koud was, overnachtten we bij een Georgisch gezin. Na een mislukte poging tot paardrijden in de natuur, keerden we de volgende dag terug naar Tbilisi waar we hoopte de nachttrein naar Batumi (aan de zwarte zee) te kunnen nemen. Deze was echter vol dus plakte we er nog een dagje Tbilisi aan vast waarin we een bezoek brachten aan Mtskheta (voormalige hoofdstad van oost Georgië, en nog steeds het spirituele centrum van Georgië). Na ook het bierfestival in Tbilisi meegepikt te hebben, zijn we zondag dan eindelijk per trein naar Batumi vertrokken. In Batumi hebben we heerlijk gerelaxt en gezwommen in de zwarte zee. Het kwik was inmiddels gestegen naar een graad of 40 tot 45 en zelfs het water bereikte een temperatuur van rond de 29 graden.
Ook in Jerevan bereiken we momenteel top temperaturen met gemiddeld 40 graden overdag en ‘s nachts rond de 30 graden! Zweten geblazen dus. Maar we genieten nog even in volle teugen.
We zijn van plan nog het meer Sevan te bezoeken om wat af te koelen, en verder vooral afscheid nemen en inpakken…
-
28 Juli 2012 - 10:24
Elke:
nou... de laatste paar dagen jongens!!! Geniet er van en ga straks nog meer genieten van al het moois (en rijkdom) van het maasbreese land!! Tot heeeeeel snel en succes met het afscheid nemen aldaar!! -
28 Juli 2012 - 13:37
Rees:
Geniet nog van de laatste dagen! We zien ons over een paar dagen in Düsseldorf.!! -
29 Juli 2012 - 08:32
Wiel En Mieke:
Ik voel dat jullie klaar zijn om naar huis te komen... of is ook Armenie een beetje jullie thuis geworden?
Weer een geweldig verhaal, we zien jullie gauw....! -
29 Juli 2012 - 14:37
Heidi:
jeetje wat een ervaring zeg...dit nemen ze jullie nooit meer af!
geniet nog van de laatste dagen en kom goed terug...misschien zien we ons snel weer bij bobo -
30 Juli 2012 - 11:51
:
Wat hebben jullie veel meegemaakt en ons laten meegenieten. Bedankt voor jullie reisbeschrijvingen !Deze reis en dit land vergeten jullie nooit meer!
Geniet nog even van alle mensen en van dit mooie land. En dan resten nog de herinneringen!
Een goede reis terug en tot ziens!
Han Keulen -
07 Augustus 2012 - 15:56
Voskan Martirosian:
Wat fijn om te lezen dat jullie een interessante en leuke tijd hebben gehad in mijn vaderland Armenie!
Ik ben zelf een Armenier, woonachtig in Nederland en probeer al jaren mijn land voor te stellen aan de autochtone Nederlanders. Hopelijk hebben jullie een positief beeld van wat voor land Armenie is.)
Ik zou het leuk vinden om jullie in Nederland te ontmoeten om erover te praten.
Fijne reis terug!
Groet,
Voskan Martirosian
-
08 Augustus 2012 - 07:57
Kyra:
Mooie fotos en verslagen, die 6maanden zijn echt omgevlogen! Geniet nog lekker en Hopelijk zien we je weer eens bij de bso, tonny. Groetjes kyra -
08 Augustus 2012 - 07:57
Kyra:
Mooie fotos en verslagen, die 6maanden zijn echt omgevlogen! Geniet nog lekker en Hopelijk zien we je weer eens bij de bso, tonny. Groetjes kyra -
09 November 2012 - 09:27
Charlot Claerhout:
Hallo, Ik ben SOSmeter van een kind in het SOSkinderdorp in Armenië Yerevan, zou graag volgend jaar mijn kind bezoeken, maar weet bijgod niet hoe eraan te beginnen, Ik ben van België weet niet welk hotel best, vaccins, visum, beste reisperiode, veiligheid,... Kunnen jullie mij wat info bezorgen? Ik zou jullie heel dankbaar zijn.
Mvg,
Charlot Claerhout
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
