Sighnaghi zorgt voor nieuwe ideeën en energie

Zaterdag zijn we voor Armeense begrippen vroeg vertrokken vanuit Yerevan naar Tbilisi met als eindbestemming Sighnaghi (Georgie). Verbazingwekkend vertrok de marsjroetka op tijd. Wederom mochten we van het prachtige Armeense landschap genieten. Beboste bergen en kleine armoedige dorpjes wisselen zich af met ruige rotsenstructuren en open vlaktes. Rond het middag uur waren we al in Tbilisi en konden we van het heerlijke weer genieten. Na wat sightseeing was het tijd voor terrasjes en uiteraard Georgisch tafelen. Heerlijk!

We overnachtten in een Georgische hostel waar “chacha”, de lokale drank op het menu stond. Niet te pruimen, maargoed. Op zondag namen we in de ochtend de marsjroetka richting Sighnaghi, het “Italië van Georgië”. En gelijk hadden ze, prachtige kleine straatjes een uitzicht over een plateau met op de achtergrond de Grote Kaukasus. Een plaatje om nooit te vergeten. In dit plaatsje zou van zondag tot en met woensdag onze midterm training plaatsvinden. De training staat vooral in het teken van reflectie op je project en evaluatie van je EVS avontuur. Buiten het feit dat er uiteraard gedurende deze training serieus gewerkt werd, stond deze training voor ons vooral voor relaxen, lachen, kletsen en nieuwe vriendschappen.

Wederom uit alle windhoeken van europa waren jongeren vertegenwoordigd: Litouwen, Duitsland, Polen, Italië en Spanje. We kregen de mogelijkheid om deel te nemen aan projecten in Georgië, namelijk het streetmusic festival (www.streetmusic.ge) waar zo’n 70 bands op straat optreden en een weekend voor IDP (internally displaced persons) kinderen. Deze IDP’s komen uit de Georgische streek Abkhazië, waar ze 20 jaar geleden door oorlog verdreven werden. Nog steeds wonen ze in kleine vluchtelingenkampen, met een inkomen van ongeveer 100 euro per maand per gezin (de 180 euro per persoon per maand voor vrijwilligers in Georgië is al amper genoeg). Bovendien worden ze getreiterd door de lokale bevolking en de overheid, gewassen worden vernietigd en huizen worden verplaatst. Een uitzichtloze situatie dus, maar we proberen de kinderen een lichtpuntje te bieden door leuke activiteiten te organiseren.

Met nieuwe motivatie, ideeën en een breder netwerk keerde we terug naar Yerevan. Op Marly’s werk ontstond het idee om op 1 juni ,internationale kinderdag, alle werkjes (kleurplaten, knutselwerkjes etc.) voor publiek tentoon te stellen en te verkopen. Met het ingezamelde geld zou men dan weer nieuwe stiften, papier en speelgoed kunnen kopen. Na dit kort in de wandelgangen tegen onze directeur van onze host organisatie verteld te hebben, ging hij meteen aan de slag en belde de minister van zus en de minister van zo.. Het ging naar Marly’s mening iets te snel (het aantal werkjes moest namelijk al doorgegeven worden), het was nog maar een idee, maar een degelijke pro-actieve houding hadden we hier nog niet gezien.

Gisteren zijn we naar een receptie voor koninginnedag geweest en hebben we de Nederlandse ambassadeur dhr. Langenberg en zijn vrouw ontmoet. Het was niet echt een bijeenkomst zoals wij jongeren koninginnedag zien: veel pakken, veel netwerkende mensen.

Vandaag hebben we onze bijdrage geleverd aan Zatik day. In Zatik (een weeshuis in Yerevan) werd door onze mede vrijwilligers een leuke dag voor weeskinderen georganiseerd . In totaal waren 3 weeshuizen, verspreid over Armenië, vertegenwoordig: SOS (Kotayk, waar Tonny werkt), Zatik (Yerevan), Huys (Gyumri). Het was een groot succes!