4 maanden voorbij...
Door: Marly en Tonny
Blijf op de hoogte en volg Marly en Tonny
13 Juni 2012 | Armenië, Jerevan
Het kwik is inmiddels gestegen naar gemiddeld 30 graden. Lekker zweten dus. Maar dit betekend ook heerlijke zomeravonden, veel activiteit op straat en natuurlijk khoravats (armeense BBQ). Zwemmen zit er helaas nog niet in, het seizoen schijnt pas over 1,5 week te beginnen?! Kun je het je voorstellen met 30 graden, geen seizoen?
Verder loopt hier alles op rolletjes. Het einde begint meer en meer in zicht te komen en mede vanwege, de start van de zomervakanties van de scholen, hebben wij nu ook meer vrije tijd.
Wat op zich prima is. Zo hebben we immers de tijd om onze paardrij skills te verbeteren, meer van het land, de Caucasus te zien en lekker te genieten van onze tijd hier.
Maar er wordt ook nog wel gewerkt hoor. Vorige week hebben we samen ‘the Dutch’ week in SOS kinderdorp Kotayk georganiseerd. Een week die geheel in het teken stond van Nederland, met typisch Nederlandse tekeningen, Nederlandse films en voetbal en uiteraard Nederlands snoepgoed zoals; zoute drop (wat hier overigens bijna niemand lekker vindt), arretjes cake en stroopwafels. Afgelopen maandag zijn we met een hele bus SOS kinderen naar Idjevan vertrokken, waar ook een SOS kinderdorp gevestigd is. De hele dag werd er gevoetbald en uiteindelijk werd de dag afgesloten met een traditionele Armeense BBQ in de heuvels van Idjevan met uitzicht op Azerbeidzjan.
Verder adopteren we steeds meer de Armeense cultuur. We spreken enigszins taal, kennen het eten (wat vooral gekenmerkt wordt door veel zout, zoet en koriander), spelen ‘Nardi’ meer bekend als backgammon (vooral veel oudere spelen dit op straat) en Marly kijkt niet raar meer op als ze alweer voor de zoveelste keer door een Armeense man wordt aangesproken, mee uit wordt gevraagd of ten huwelijk wordt gevraagd. Voor alle vrijgezelle vrouwelijke lezers onder ons: de Armeense man is absoluut niet verlegen.
Nu ons Armeens op en top is….zijn we geswitcht naar Russisch. Onze eerste indruk is dat het Russisch vele malen makkelijker is dan het Armeens. Het alfabet hebben we inmiddels onder de knie, nu de rest nog.
Overigens, de eerdere projecten waar we over gesproken hebben zijn op een laag pitje komen te staan. We hebben gemerkt dat door de “power-distance” in organisaties het erg moeilijk is om er een plan doorheen te krijgen. Iedere laag omhoog moet weer toestemming geven en vaak wordt er ook gewoon “nee” gezegd. Waarom? Dat is onduidelijk. We hebben het idee dat ze het gevoel hebben dat ze in hun rol binnen de organisatie altijd een oordeel moeten vellen en nooit zeggen “het is goed”. Bovendien gaan onze gedachten in onze vrije tijd veel naar onze familie toe, gezien de huidige situaties. We leven met jullie mee en hebben al menigeen kaarsje aangestoken voor goed geluk.
Verder loopt hier alles op rolletjes. Het einde begint meer en meer in zicht te komen en mede vanwege, de start van de zomervakanties van de scholen, hebben wij nu ook meer vrije tijd.
Wat op zich prima is. Zo hebben we immers de tijd om onze paardrij skills te verbeteren, meer van het land, de Caucasus te zien en lekker te genieten van onze tijd hier.
Maar er wordt ook nog wel gewerkt hoor. Vorige week hebben we samen ‘the Dutch’ week in SOS kinderdorp Kotayk georganiseerd. Een week die geheel in het teken stond van Nederland, met typisch Nederlandse tekeningen, Nederlandse films en voetbal en uiteraard Nederlands snoepgoed zoals; zoute drop (wat hier overigens bijna niemand lekker vindt), arretjes cake en stroopwafels. Afgelopen maandag zijn we met een hele bus SOS kinderen naar Idjevan vertrokken, waar ook een SOS kinderdorp gevestigd is. De hele dag werd er gevoetbald en uiteindelijk werd de dag afgesloten met een traditionele Armeense BBQ in de heuvels van Idjevan met uitzicht op Azerbeidzjan.
Verder adopteren we steeds meer de Armeense cultuur. We spreken enigszins taal, kennen het eten (wat vooral gekenmerkt wordt door veel zout, zoet en koriander), spelen ‘Nardi’ meer bekend als backgammon (vooral veel oudere spelen dit op straat) en Marly kijkt niet raar meer op als ze alweer voor de zoveelste keer door een Armeense man wordt aangesproken, mee uit wordt gevraagd of ten huwelijk wordt gevraagd. Voor alle vrijgezelle vrouwelijke lezers onder ons: de Armeense man is absoluut niet verlegen.
Nu ons Armeens op en top is….zijn we geswitcht naar Russisch. Onze eerste indruk is dat het Russisch vele malen makkelijker is dan het Armeens. Het alfabet hebben we inmiddels onder de knie, nu de rest nog.
Overigens, de eerdere projecten waar we over gesproken hebben zijn op een laag pitje komen te staan. We hebben gemerkt dat door de “power-distance” in organisaties het erg moeilijk is om er een plan doorheen te krijgen. Iedere laag omhoog moet weer toestemming geven en vaak wordt er ook gewoon “nee” gezegd. Waarom? Dat is onduidelijk. We hebben het idee dat ze het gevoel hebben dat ze in hun rol binnen de organisatie altijd een oordeel moeten vellen en nooit zeggen “het is goed”. Bovendien gaan onze gedachten in onze vrije tijd veel naar onze familie toe, gezien de huidige situaties. We leven met jullie mee en hebben al menigeen kaarsje aangestoken voor goed geluk.
-
14 Juni 2012 - 01:05
Elke:
Wat een mooie belevenissen weer Tonny en Marly!! Jammer dat jullie nog 1,5week met 30graden niet mogen zwemmen... Misschien wat straaltjes hieropaan sturen zodat wij wel kunnen zwemmen :P
Gaaf dat jullie nu ook aan het Russisch begonnen zijn. Je weet maar nooit waar je het nog eens voor nodig kan hebben!!
Veel plezier nog en geniet van iedere nieuwe dag!!! Wij denken ook een beetje aan jullie namelijk ;-) -
14 Juni 2012 - 19:33
Heidi:
Erg leuk um te leze wie 't nog met ôg geit dao...geneet d'r nog van want d'n tied dae vluug veurbeej.
succes nog en we zeen ôs haopelik weer beej bobo! -
15 Juni 2012 - 09:38
Han Keulen:
Hallo Tonny en Marly,
Wat vliegt de tijd toch!
Nog even genieten van dit prachtige land ( aan de foto's te zien) en dan zien jullie je familie weer terug.
Bedankt voor de leuke reisverslagen!
Groetjes, Han -
18 Juni 2012 - 19:30
Jaap:
Lekker bezig Tonny. Ik kijk uit naar je terugkomst.. Valkenburg was niet hetzelfde zonder mijn grote aanjager! -
24 Juni 2012 - 09:39
Marlie:
Hadden wij maar iets van die zonnestralen en lekkere temperatuur. Geniet nog van de laatste weken en tot ziens in Limburg.
Groetjes Marlie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
